ตฤณ, ตฤณ- หมายถึง [ตฺริน, ตฺรินนะ-] (แบบ) น. หญ้า. (ส.; ป. ติณ).
น. หญ้าต่าง ๆ. (ส.).
ว. แล้วไปด้วยหญ้า, ทําด้วยหญ้า. น. สนามหญ้า. (ส.).
[ตฺริตียะ-] (แบบ) ว. ที่ ๓. (ส.; ป. ตติย).
[ตฺริตียะ-] (แบบ) ว. ที่ ๓. (ส.; ป. ตติย).
[ตฺริด] (แบบ) ก. เจาะ, แทง. (ส.; ป. ตุท).
[ตฺริบ] (แบบ) ก. อิ่ม, ให้อิ่ม, ให้กิน, เลี้ยง, กิน เช่น ตฤปตฤณ. (ส.; ป. ตปฺป).
[ตฺริดสะหฺนา] (แบบ) น. ความปรารถนา, ความอยาก, ความดิ้นรน.(ส.; ป. ตณฺหา).